Wasze pytania – nasze odpowiedzi

Tak. Wszystkie urządzenia ista Polska Sp. z o.o. zintegrowane w systemie radiowym mają dopuszczenia zgodne z Dyrektywą EU 89/336/EWG z 03.05.1989 r. oraz zmianami 93/68/EWG z 22.07.1993 r. Każde nasze urządzenie posiada znak CE, co oznacza, że zostało przebadane na oddziaływanie elektromagnetyczne zgodnie z obowiązującymi normami.

W przypadku stosowanego w podzielnikach firmy ista Polska Sp. z o.o. radiowego systemu odczytów Symphonic 3, natężenie pola elektromagnetycznego jak również wielkość indukcji posiada wartości 100 krotnie mniejsze od wymaganych przez obowiązujące przepisy. W porównaniu z innymi powszechnie używanymi systemami komunikacji opartymi na technice radiowej, promieniowanie elektromagnetyczne systemu symphonic 3 należy zakwalifikować jako niezwykle niskie (kilkaset razy mniejsze niż w przypadku telefonów komórkowych).

Zgodnie z orzeczeniem komisji badającej oddziaływanie promieniowania na organizm człowieka począwszy od wartości mocy nadajnika 500 mW musi być zachowana określona minimalna wartość odległości anteny od głowy. Z uwagi na fakt, iż wielkość mocy nadajnika w systemie Symphonic 3 jest mniejsza niż 10 mW i leży znacząco poniżej zalecanych wielkości zakresu użytkowania, toteż nie musi być zachowany żaden minimalny odstęp.

W chwili obecnej są już dostępne urządzenia najnowszej technologii, posiadające możliwość radiowej transmisji danych. Dzięki czemu użytkownicy nie muszą pamiętać o udostępnieniu w wyznaczonym terminie swoich mieszkań pracownikom operatora rozliczeń i wszystkich związanych z tym niedogodnościach (np. narzucona nieodpowiednia godzina odczytu, kolidująca z codziennymi obowiązkami domowników).

Odczyt danych odbywa się w sposób zdalny, bez ingerencji z zewnątrz i konieczności wejścia do każdego z mieszkań.

Jednocześnie mieszkańcy zachowują pełną kontrolę i dostęp do zarejestrowanych przez podzielniki wartości zużycia. W każdej chwili można je wywołać i sprawdzić na wyświetlaczu urządzenia, a następnie zweryfikować z danymi ujętymi na indywidualnym rozliczeniu mieszkania.

Ciepłomierz to przyrząd służący do pomiaru ilości przepływającej energii cieplnej, którego wskazanie jest wyrażone jednostkami miary w układzie SI (zwykle gigadżulami GJ) i stanowi podstawę do rozliczania się między dostawcą, a odbiorcą tej energii.

W przypadku budynków wyposażonych w pionowy układ instalacji centralnego ogrzewania (do których zaliczają się niemal wszystkie wzniesione do początku lat 90-tych ubiegłego wieku), uwarunkowania techniczne pozwalają na zamontowanie zazwyczaj tylko jednego (głównego) ciepłomierza, mierzącego zużycie energii dostarczanej do całego budynku, który jednocześnie staje się odbiorcą końcowym dla dostawcy.

Podzielniki należą do urządzeń wskaźnikowych, rejestrujących przebieg temperatury powierzchni grzejnika w czasie. Są stosowane do celów rozliczeniowych i umożliwiają podział ciepła dostarczonego do budynku, między poszczególne mieszkania. Dokładniej, pozwalają ustalić udział ciepła oddanego przez poszczególne grzejniki, w całkowitej ilości ciepła zmierzonej przez główny licznik, zamontowany na wejściu instalacji do budynku.

Podstawowym aktem prawnym regulującym kwestie rozliczania kosztów zakupu ciepła do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, jest Ustawa Prawo Energetyczne z dnia 10 kwietnia 1997 roku z późniejszymi nowelizacjami (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z 2013 r. poz. 984, 1238, z 2014 r. poz. 457, 490, 900, 942, 1101, 1662.). Dokładnie, artykuł 45a ustęp 8 stanowi, że koszty te mogą być rozliczane za pomocą metod wykorzystujących wskazania ciepłomierzy lub wskazania urządzeń wskaźnikowych (tj. podzielników), bądź też na podstawie powierzchni lub kubatury lokali.

W kolejnym fragmencie wspomniana Ustawa mówi, iż właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła, tak aby „(…) stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat, o których mowa w ust. 4, w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie (…)”.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że zgodnie z wykładnią Ministerstwa Gospodarki i Pracy (sformułowanej w piśmie z dnia 22.09.2005r r. do Stowarzyszenia ds. Rozliczania Energii Zgodnie z Jej Zużyciem), metoda opierająca się wyłącznie na kryterium powierzchni mieszkań, która z oczywistych względów nie spełnia określonych w ust. 9 w/w Ustawy warunków, powinna być stosowana jedynie w ostateczności, tzn. gdy nie ma możliwości, na przykład z przyczyn technicznych, zainstalowania w budynku ciepłomierzy lub podzielników.

Podczas montażu podzielników pracownicy serwisu technicznego dokładnie inwentaryzują wszystkie opomiarowywane grzejniki w budynku. Z uwagi na fakt, że wysokość wskazania podzielnika wynika z pomiaru temperatury grzejnika w czasie, aby określić ilość oddanego ciepła konieczne jest jeszcze uwzględnienie jego parametrów.

Na podstawie wyników dokonanej inwentaryzacji, zgodnie z zaleceniami obowiązujących polskich norm, dla każdego grzejnika określa się tzw. współczynnik przeliczeniowy (UF), przez który będzie przemnażany późnej odczyt podzielnika. Współczynnik UF uwzględnia zarówno wielkość grzejnika (wysokość, długość, ilość członów itd.), jak również jego typ i konstrukcję (żeliwny, stalowy, aluminiowy itd.).

Po przemnożeniu wskazania podzielnika przez współczynnik oceny grzejnika (UF) oraz przez wyrównawczy współczynnik zużycia ciepła (LAF), uwzględniający różnice w usytuowaniu poszczególnych mieszkań w bryle budynku, otrzymujemy tzw. obliczeniowe jednostki zużycia ciepła. Wszystkie opisane działania są prezentowane na indywidualnym rozliczeniu użytkownika.

Nie. Warunki jakie muszą zostać spełnione, by podzielnik zaczął rejestrować zużycie ciepła przez grzejnik, skutecznie eliminują wpływ jakichkolwiek innych urządzeń domowych. Co bardzo istotne, użytkownik w bardzo łatwy i prosty sposób samodzielnie może to sprawdzić.

W tym celu wystarczy zaobserwować na wyświetlaczu urządzenia, czy po zakończeniu sezonu grzewczego, kiedy to z całą pewnością grzejniki nie oddają już żadnego ciepła, natomiast inne urządzenia RTV lub AGD normalnie pracują (lodówka, kuchenka, piekarnik, komputer itd.), wskazania podzielników rejestrują jakiekolwiek nowe jednostki. Wartość odczytu podzielnika w okresie między zakończeniem jednego sezonu grzewczego a rozpoczęciem kolejnego, powinna pozostać identyczna.

Wysokość wskazania podzielnika zależy od temperatury powierzchni grzejnika. Im jest ona wyższa, a także im dłużej się utrzymuje, tym większy odczyt.

Proces naliczania jednostek rozpoczyna się dokładnie z chwilą, gdy zostaną jednocześnie spełnione dwa warunki: a) temperatura powierzchni grzejnika przekroczy poziom 23 stopni Celsjusza oraz b) temperatura powierzchni grzejnika jest przynajmniej o 4,5 stopni Kelvina wyższa od temperatury otoczenia.

Powyższe wymagania są ujęte w specyfikacji technicznej podzielników doprimo®3 radio net. Jednocześnie zapewniają one niezwykle precyzyjny i rzetelny proces rejestrowania zużycia ciepła, oddawanego przez grzejniki.

Kwoty, jakie może zaoszczędzić konkretny użytkownik, zależą oczywiście od indywidualnego zużycia ciepła. Niemniej już sam fakt, iż mogą Państwo płacić wyłącznie za siebie, nie oglądając się i nie partycypując w kosztach sąsiadów, zwłaszcza tych najbardziej beztrosko gospodarujących ciepłem, może oznaczać znaczne obniżenie rachunków.

Warto przy tym także nadmienić, że stosowanie indywidualnego pomiaru i możliwość decydowania o swoich opłatach, stanowi dla użytkowników najlepszą i najskuteczniejsza motywację do ich redukowania. Na przykładzie rozliczanych przez nas mieszkań (ponad milion w Polsce!) możemy podać, że średni koszt ogrzania 1m2 w budynku nieopomiarowanym, jest często nawet o 30% jest wyższy, niż w budynkach z podzielnikami.

W przypadku mieszkania liczącego około 50m2 powierzchni, potencjalne korzyści mogą sięgać aż do kilkuset złotych rocznie. Porównując opłaty za ciepło, warto w szczególności zwrócić uwagę na koszt ogrzewania mieszkania w przeliczeniu na 1m2, a także na wysokość wpłacanych co miesiąc zaliczek na poczet centralnego ogrzewania. Okazuje się bowiem, że w przypadku mieszkań posiadających podzielniki, są one zwykle zdecydowanie niższe.

W myśl obowiązujących w tym zakresie polskich przepisów, podstawowym i zarazem niezbędnym wymogiem jest to, aby instalacja centralnego ogrzewania budynku umożliwiała użytkownikom regulację dopływu ciepła do indywidualnych grzejników w mieszkaniach.

Podzielniki mogą więc zostać zamontowane, jeśli przy grzejnikach znajdują się głowice (zawory) termostatyczne, umożliwiające zamknięcie dopływu strumienia grzewczego, dzięki czemu mają Państwo bezpośredni wpływ na ilość zużywanego ciepła w swoim mieszkaniu.

Podzielniki kosztów ogrzewania posiadają dwa wbudowane elektroniczne czujniki, przy pomocy których precyzyjnie mierzą zarówno temperaturę powierzchni grzejnika, jak również temperaturę pomieszczenia.

Wskazywana na wyświetlaczu urządzenia wielkość zużycia ciepła jest tym większa, im wyższa jest rejestrowana temperatura grzejnika oraz im dłuższy jest czas jej oddziaływania na podzielnik. Na podstawie uzyskanych wskazań można więc dokładnie określić i zróżnicować, udział wszystkich grzejników w całkowitej ilości ciepła dostarczonej do budynku.

Zastosowanie podzielników stwarza możliwość indywidualnego ustalania opłat za faktycznie wykorzystane ciepło w poszczególnych mieszkaniach. Dzięki nim każdy z użytkowników, uzyskuje realny wpływ na wysokość swoich rachunków.

W przypadku budynków posiadających tzw. pionową instalację centralnego ogrzewania, podzielniki stanowią jedyne dostępne dzisiaj rozwiązanie, umożliwiające osiągnięcie wspomnianych korzyści.

Tak, w najbliższym czasie zostanie oddany do dyspozycji wszystkich naszych Klientów internetowy portal informacyjny dla mieszkańców. Każdy z użytkowników za jego pomocą będzie miał dostęp do wielu bardzo przydatnych informacji, między innymi:

• odczytów zużycia ciepła zarejestrowanych na koniec każdego miesiąca,
• porównania wielkości swojego zużycia z danymi historycznymi z kilku poprzednich lat (np. porównanie zużycia zarejestrowanego na koniec dowolnego miesiąca w roku bieżącym i w latach ubiegłych),
• porównania zużycia ciepła ze swojego mieszkania ze średnią w budynku (w przeliczeniu na 1m2 powierzchni mieszkania),
• wszystkich indywidualnych rozliczeń.

Szczegółowe zasady rozliczania między mieszkania kosztów stałych oraz kosztów wspólnych, określa odpowiedni wewnętrzny regulamin, uchwalany przez Zarządcę budynku (Spółdzielnię Mieszkaniową, Wspólnotę Mieszkaniową). Z uwagi na fakt, że naliczane przez dostawcę ciepła koszty stałe (jak np. opłata za moc zamówioną, abonament), nie mają bezpośredniego związku z ilością dostarczonej do budynku energii, są one dzielone między wszystkie mieszkania solidarnie według kryterium powierzchniowego.

W podobny sposób rozlicza się koszty ciepła wykorzystanego do ogrzewania pomieszczeń wspólnego użytku (klatki schodowe, piwnice, suszarnie itp.), a także ciepła oddawanego przez te elementy instalacji grzewczej budynku, na których z przyczyn technicznych nie jest możliwy montaż podzielników (wszystkie piony i poziomy grzewcze, tzw. „flaszki”, „gałązki”).

Na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę (elektrociepłownię), są określane koszty zużycia energii c.o. budynku w danym okresie rozliczeniowym. Jednocześnie, w oparciu o wyniki odczytów wskazań podzielników z wszystkich mieszkań, oblicza się sumę obliczeniowych jednostek zużycia.

Dzieląc koszty zużycia c.o. budynku przez uzyskaną w nim łączną liczbę obliczeniowych jednostek zużycia, otrzymujemy kwotę jednostkową PLN przypadającą na każdą jednostkę.

Użytkownik ponosi koszty zużycia c.o., dokładnie odpowiadające liczbie obliczeniowych jednostek zużycia zarejestrowanych w jego mieszkaniu i przemnożonych przez kwotę jednostkową.

Tak, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ustawy „Prawo Energetyczne”, w indywidualnych rozliczeniach kosztów zużycia c.o. są stosowane tzw. wyrównawcze współczynniki zużycia ciepła (LAF).

Mają one na celu skompensowanie większego zapotrzebowania na ciepło tych mieszkań, które posiadają mniej korzystne położenie w bryle budynku, np. lokali narożnych, parterowych czy na ostatnim piętrze. Wskazania podzielników zarejestrowane w takich mieszkaniach, przelicza się przez odpowiednio niższe od 1,0 wartości współczynników LAF, a uzyskana w ten sposób redukcja wyników pomiaru zużycia ciepła, może wynosić nawet do kilkudziesięciu procent.

Najistotniejsza zmiana dotyczy rozliczania kosztów zmiennych zakupu ciepła do budynku. Po zamontowaniu podzielników nie są już one dzielone jak wcześniej, tj. na podstawie powierzchni mieszkań, ale odpowiednio do zarejestrowanych w nich wskazań zużycia ciepła.

Dzięki temu, że wysokość tych wskazań wynika ze zmierzonej temperatury opomiarowanych grzejników, mieszkańcy mają na nie bezpośredni wpływ i tym samym, mogą realnie decydować o wielkości ponoszonych przez siebie kosztów. Natomiast tylko opłaty stałe oraz koszty wspólne c.o. budynku (związane np. z ogrzewaniem klatek schodowych, ilością ciepła oddawanego przez piony), będą nadal podlegać rozliczeniu według kryterium powierzchniowego.

Podczas rozliczania kosztów ogrzewania budynku między mieszkania wyłącznie w oparciu  o kryterium powierzchniowe, użytkownicy nie mają praktycznie żadnego wpływu na końcową wielkość swojego rachunku. Ewentualne oszczędności w zużyciu ciepła, nie powodują automatycznego obniżenia ponoszonych przez dane mieszkanie opłat. Ponieważ nie ma indywidualnego pomiaru, nie można określić, o ile dokładnie powinny zmniejszyć się koszty c.o.  I odwrotnie, wszelkie straty ciepła czy też zwiększone koszty, wynikające z niegospodarnych i nieracjonalnych zachowań niektórych użytkowników, nie obciążają ich, tylko wszystkich mieszkańców budynku.

Podsumowując, zarówno potencjalne oszczędności, jak i wszelkie nieuzasadnione wysokie zużycia ciepła nie są przypisywane do konkretnych użytkowników, tylko dzielone między wszystkie mieszkania w budynku. Z tego powodu każdy z mieszkańców musi ponosić koszty generowane przez tych użytkowników, którzy zużywają ciepła zdecydowanie więcej od innych – nie mogąc w pełni korzystać z zaoszczędzonych przez siebie środków. Własnie do tego odnosi się nasze hasło: „Nie płacę za sąsiada!”.

Brak urządzeń służących do indywidualnego pomiaru zużycia ciepła oznacza, że ponoszone przez użytkowników opłaty za centralne ogrzewanie, nie mają bezpośredniego związku z ilością faktycznie wykorzystanych przez nich zasobów.

W tej sytuacji znane są tylko i wyłącznie koszty ogrzewania całego budynku, które zwykle rozdziela się między mieszkania proporcjonalnie do ich powierzchni. Zatem wszyscy użytkownicy w przeliczeniu na 1m2 powierzchni swojego mieszkania, płacą dokładnie tyle samo, bez względu na to, ile tak naprawdę zużyli ciepła.