De Warmtewet
Op 1 januari 2014 is de Warmtewet van kracht geworden. Voornaamste doel van deze wet was de consument te beschermen tegen te hoge prijzen voor de levering van warmte en warm tapwater. Daarnaast werd jaarlijks een maximum tarief vastgesteld per geleverde gigajoule en voor de vaste kosten.
Tijdens de evaluatie van de Warmtewet in 2015 bleek de wet een aantal knelpunten te bevatten waardoor deze in de praktijk niet goed uitvoerbaar was. Hieruit volgde een wetsvoorstel voor de herziening van de wet.
Informatie over de warmtewet vindt u op de site van de brancheorganisatie NLVVE.
In samenwerking met het ministerie van Economische Zaken en ACM heeft de NLVVE eveneens een bijdrage geleverd aan de discussie rondom de uitvoerbaarheid van de wet. Op 1 juli 2019 is de aangepaste Warmtewet van kracht geworden.
Wijzigingen Warmtewet per 1 juli 2019
De Warmtewet is in de afgelopen jaren flink onder de loep genomen, op basis van de knelpunten die bij de uitvoering van de wet aan het licht kwamen. Dit heeft geleid tot een aantal wijzigingen en aanvullingen. In juli 2018 zijn deze wijzigingen door de Eerste Kamer aangenomen en zijn per 1 juli 2019 van kracht. Het document ‘Wet tot wijziging van de Warmtewet’, dat gezien kan worden als een surplus op de huidige Warmtewet kunt u hier downloaden. De voornaamste wijzigingen kunt u lezen op de website van de NLVVE.
Aanvullend hierop is over de wijzigingen in de Warmtewet per 1 juli 2019 nog het volgende te melden.
Keuze
De Warmtewet zoals deze van kracht werd op 1-1-2014 komt hiermee niet te vervallen. Omdat per 1 juli 2019 ook de kostenverdeelmethodiek weer kan worden toegepast, betekent dit dus dat beide kostenberekeningsmodellen geoorloofd zijn. Als verhuurder / beheerder kunt u dus zowel (blijven) afrekenen volgens de Warmtewet 2014 als via de traditionele kostenverdeling zoals dat vóór de inwerkingtreding van de Warmtewet gebruikelijk was. Wijziging van een reeds gemaakte keuze dient in overleg met en met instemming van ten minste 70% van uw bewoners te gebeuren.
